96%

Handig zo'n reisblog. Hij vertelt je precies waar je bent (voor moest je dat vergeten zijn) en hoeveel procent van je reis al achter je ligt. 96% zo lees ik, nog 4 dagen, 1 uur, 6 minuten,... but hé who's counting wright?

Nee, hoewel ik er enorm naar uit kijk om weer naar huis te komen, voelt het toch een beetje vreemd om hier na 2,5 maand te vertrekken. Het idee van mijn naderende vertrek doet me melancholisch terugdenken aan de mooie momenten die ik hier beleefd heb. De leuke spontane contacten in de bus, op straat, in de winkel,... Kleine jongetjes die me spontaan helpen bij het oversteken (en ja dat kan soms echt wel handig zijn hier), in burka gesluierde vrouwen die in Dubai wonen en me graag willen toevoegen op facebook en de Riskjadriver die me probeerde te koppelen aan zijn Nederlandse vriend, maar ook zelf wel bereid was om met me te trouwen.

Als aandenken aan India heeft Sourma mijn voeten, handen en armen volgetekend met henna (of Mehendi). De mannen waren een paar dagen weg (naar het zoveelste huwelijk) dus hadden we het rijk voor ons alleen. Ik heb mijn chapatikunsten wat geoefend (al waren ze eerder vierkant dan rond) en geoefend in het begrijpen van Hindi zonder Hindi te kunnen. Oh ja, ik heb ook een sari aangedaan, nou ja, aangedaan. Sourma heeft me aangekleed want (net zoals bij chapatis) vergt dat wat oefening. De sari bestaat uit een kort topje, een onderrok en een soort van lange sjaal. De stof wordt rond de onderrok gedraaid, geplooid, weggestoken, nog wat meer geplooid en uiteindelijk transformeert het zich tot een lange jurk die bij elkaar gehouden wordt door een veiligheidsspeld. De sari valt mooier dan ik had gedacht (al is het niet helemaal mijn kleur), maar het blijft toch een beetje 'naakt' om met een blote buik rond te lopen. Dat bewijst maar weer eens hoe verschillend culturen kunnen zijn. Korte rokjes of shortjes zijn bij ons geen probleem, niemand zal je nakijken als een rokje draagt dat netjes tot je knie komt. Als je daarentegen met een topje over straat gaat lopen dat net onder je borst komt, al dat al heel wat meer hoofden doen draaien. Hier is het net het tegenovergestelde. De sari is overigens niet echt voor mij bedoeld vrees ik, nadat ik op de trap een paar keer op de rok ben gaan staan, maar waarschijnlijk is dat net zoals de chapatis en het aandoen van de sari iets dat je moet oefenen.

Zondagochtend begint mijn terugreis naar huis. Om 5 uur 's ochtends pak ik de trein naar Delhi waar ik een nachtje in een hotel zal blijven alvorens mijn vlucht naar huis te nemen. Als alles goed gaat sta ik rond 4 uur maandagmiddag weer op Belgische bodem (hopelijk met wat Indische zon).

Delhi for free

Omdat ik alweer een week achterloop met schrijven geef ik even een korte samenvatting van wat we nog gedaan hebben in onze week vakantie. We zaten een beetje krap bij kas dus we besloten om in Delhi dingen te bezoeken die gratis waren. Hier dus een paar tips voor wie naar Delhi gaat/wilt en dat (bijna) gratis wilt doen:

- Zoek een ho(s)tel in de buurt van main bazaar. Het stikt er van de backpackers en je kunt er goedkoop en lekker eten. Als je nog wat last minute souvenirs wilt kopen voor je terug naar huis moet dan is hier ook meer dan genoeg keus.

- reis met de metro, goedkoop en goed gestructureerd. (er zijn ook aparte vrouwenwagons)

- het Gandhimuseum is gratis en erg interessant, dichtbij is ook het Gandhimemorial wat je kunt bezoeken.

- In de wat mooiere buurten van Delhi vind je de Lodi gardens, prachtig park met hier en daar een oude moskee of een ander oud gebouw. Heerlijk om in rond te slenteren met een ijsje (als je je tenminste niet stoort aan al de koppeltjes die hier komen om te smoezelen).

- De Lotus tempel. Alweer een goed aangelegd park met een tempel in de vorm van, jawel u raadt het al, een lotusbloem. Je moet even aanschuiven om binnen te mogen, maar eenmaal binnen is het heerlijk rustig (je mag niet praten). Het is een tempel voor mensen van alle religies en je bent vrij om zo lang binnen te blijven zitten als je wilt om te bidden, mediteren,...

- connaught place: een heel druk rondpunt/parkje met (op dit moment toch) geschilderde beren uit verschillende landen. Leuk om even een rondje in te wandelen al belet de keiharde muziek je er wel van om te lang te blijven.

- Ga jalebi's eten bij Jalebiwalla (staat in de lonely planet). Heerlijke zoetigheden om je vingers bij af te likken (al kun je dat om hygiënische redenen beter niet doen).

Zo, voor iedereen die naar Delhi wilt en niet weet wat te doen :)

Ik ben ondertussen dus terug in Jaipur waar ik de summerclasses voor de leerkrachten voorbereid. Het einde is in zicht en eerlijk gezegd kijk ik er naar uit om terug te komen. Het eenzijdige voedsel begint zijn tol te eisen. Ik begin lichtjes geobsedeerd te raken door eten (en vooral alles wat ik ga eten als ik terug ben). Maar de voornaamste reden dat ik graag terug wil is toch wel mijn relatie met de muggen en andere steekbeesten hier. Mijn armen en benen lijken wel een combinatie van een puber die overal puisten heeft (alleen dan zijn het beten) en een ongelukje met een veld vol brandnetels. Ik heb al vanalles geprobeerd, maar niks lijkt te helpen. Zal het moeten uitzitten vrees ik.

De mensen hier vinden het vooral grappig en blijken maar zeggen 'They like you, the mosquitoes like you' . I guess that's a good thing ...

You're as beautiful as the Taj Mahal ...

Na een verkwikkend dutje maken we ons klaar om naar de Taj te gaan. We besluiten om te wandelen. Blijkbaar zijn wij de enige toeristen hier die dat doen want voor de rest zijn er geen blanke huidjes te zien. Al snel wordt duidelijk waarom, we worden constant achtervolgd door shopkeepers, riskjadrivers,... Maar na een flinke wandeling is daar dan toch eindelijk de Taj Mahal. Het kost ons 750 rps. om hem van dichtbij te bekijken (gratis schoenbeschermers inbegrepen, hoezee). We gaan nog maar een door de metaaldetector (of waar die poortjes dan ook voor dienen) en worden gefouilleerd door de agenten van dienst. De site is goed onderhouden met mooie paadjes en grasveldjes met hekjes errond (dat belet de Indiërs er overigens niet van om toch lekker op het gras te gaan zitten, can't blame them).

Het is 4 uur en ontzettend druk, het stikt er van de Indische toeristen. We moeten nog een tweede poort door en zijn we er. Vaak vind ik toeristische attracties nogal overrated, maar de Taj Mahal is toch wel echt heel mooi. Als je de toeristen (die allemaal op dezelfde manier op de foto willen, nl. net doen of je het puntje van de Taj vasthoudt) even wegdenkt dan is het echt adembenemend. We maken de toch ietwat verplichte toeristische kiekjes en wandelen dan richting de Taj. Overal staan bordjes die de toeristen wijzen waar ze naar toe moeten, => indian tourists <= foreign tourists. Omdat de Taj beschouwd wordt als heilig grond moet je je schoenen uitdoen (of de schoenbeschermers aandoen), gezien de warme tegels kiezen wij voor de tweede. Om binnen te gaan zijn er 2 rijen, één voor de Indiërs (die helemaal rond de Taj loopt) en één voor ons. Wij kunnen gelukkig meteen doorlopen en hoeven niet zo lang te wachten. Hoe meer we in de buurt komen van de daadwerkelijke ingang van de Taj, hoe minder 'heilig' alles wordt. Indiërs zijn verschrikkelijk ongeduldig en aangezien iedereen door hetzelfde kleine deurtje moest werd er langs alle kanten geduwd en getrokken. Eenmaal binnen leek het meer op een wildwaterbaan waar je niet meer uit geraakt met als achtergrondmuziek het constante gefluit van de agenten. Dat was dus ietwat teleurstellend. Maar eenmaal buiten had je een prachtig zicht op de rivier en het park erachter, we gingen zitten en genoten even van het uitzicht tot we door een agent (jawel weer met een fluitje) werden weggestuurd.

We slenterden nog wat rond in het park, gingen op de foto met wat Indiërs en gingen toen op zoek naar een restaurantje waar we konden eten. We vonden een , wat schraal uitziend, familierestaurantje. Letterlijk dan, want alle (5) kinderen hielpen mee. Het meisje dat onze bestelling opnam vroeg me of ik misschien een henna tattoo wilde, ze liet me een boek zien met schetsen en nadat ik toch maar even gecontroleerd had of ze wel naar school gingen besloot ik ervoor te gaan. Prachtige bruine tekeningen op mijn arm als resultaat!

Na een lekker (en goedkoop) maal wandelden we terug naar het hostel. Onderweg besloten we nog niet iets te drinken te kopen. Alex had zin in een pintje, maar dat bleek niet gemakkelijk te vinden (marihuana daarentegen werd ons overal aangeboden). Bij één van de winkeltjes kwamen we 2 gidsen tegen die ons vertelden dat het een feestdag was (alweer) en er dus geen drank te koop was. Dat gold niet voor hen by the way. Hij probeerde uit te leggen wat hij geloofde, maar dat was nogal moeilijk gezien hij de naam van de god(en) niet mocht noemen. Hij was namelijk een beetje ... dronken. Afgezien daarvan waren het leuke jongens en was het een leuk babbeltje. Voor we verder gingen zei de ene nog snel 'You know, you're as beautiful as the Taj Mahal'. Ooh, het zijn toch charmeurekes he ;)

Er hangt regen in de lucht ... (13/4)

Het weerbericht vertelde ons dat er kans was op regen. Sure, dachten we en we lachten er is mee. Maar dan toch, 's avonds begon het te regenen en als 2 blije kindjes bij de eerste sneeuw stonden we te genieten in/van de regen. Ook vandaag hangt er regen in de lucht. Op weg naar het station bekruipt me een raar gevoel. Het duurt even voor ik er een naam op kan plakken, maar dan kijk ik naar de lucht en ik weet het. Grijze hemel, regen in de lucht,... ik heb een thuisgevoel! De regen die volgt is een heerlijke afwisseling op de maanden woestijnhitte.

We zoeken ons perron op en wachten op onze trein. Op de borden die aan het perron hangen kun je zien waar je moet zijn. De trein laat op zich wachten en als hij er dan toch eindelijk is, blijft hij 20 minuten staan. Uiteindelijk vertrekken we dan toch. Een jongetje met een misvormd armpje komt de vloer onder onze stoelen schoonmaken. Aan de vele bedelaars ben ik ondertussen wel gewend, maar dit soort dingen blijft toch moeilijk om te vatten.

De treinrit duurt maar liefst 6 uur! (17:30 - 23:30) De trein blijft op verschillende momenten zonder duidelijke reden stil staan. Na de lange rit komen we aan in Agra. We nemen de Tuk tuk naar onze hostel die op dat moment wel uitgestorven lijkt. Hostel nirvana ligt in een hele rustige buurt en we genieten van onze nacht op de harde (en net te kleine) stapelbedjes. We slapen in een dorm van 6, maar voorlopig slapen enkel wij er nog.

De volgende ochtend ontbijten we in het hostel en vertrekken we naar Agra fort. We betalen onze 300 roepies en wandelen het gigantische fort binnen. Het is een prachtig fort waar Shah Jahan zijn laatste dagen slijtte starend naar zijn geliefde Taj Mahal na er opgesloten te zijn door zijn eigen zoon. Vanuit het fort zien we dan ook onze eerste glimp van de Taj (weliswaar wazig door de smog) . Wanneer we eventjes op een bankje gaan zitten komen de Indian tourists om de beurt langs voor een foto. Kindjes, oma's, tieners,... We beginnen ons al af te vragen of er hier misschien een tv-show of een website is waar je geld kunt winnen met foto's van domme toeristen.

Na het fort eten we iets en gaan we terug naar het hostel waar we een dutje doen zoals de echte Indiërs. Na ons dutje zullen we de Taj Mahal van dichtbij gaan bekijken. Ben benieuwd ...

(wordt vervolgd)

daar ben ik weer ...

Het is ondertussen al weer een tijdje geleden dat ik iets op mijn blog heb gezet. Internet heeft hier de laatste tijd zijn kuren, vandaar de vertraging.

Een korte samenvatting van de afgelopen weken. Ben ondertussen begonnen met lesgeven. Heb Engels en wiskunde gegeven, andere vakken zijn te moeilijk om uit te leggen in het Engels.

Het lesgeven heeft me maar weer eens duidelijk gemaakt wat een luxe wij toch hebben. Het is echt wel moeilijk om les te geven met enkel een klein bord (dat aan de kanten niet goed schrijft). Het enige materiaal in de klas is het bord en de boeken en schriften van de leerlingen. Wanneer ik met de leerlingen oefeningen wil maken moet ik die eerst allemaal op het bord schrijven (tot het bord vol is), de leerlingen schrijven dan over in hun schrift. Als het bord vol is, moet ik wachten tot de leerlingen klaar zijn met schrijven. Dan kan ik alles wegvegen en opnieuw beginnen.

Het is wel leuk om weer les te geven, maar tegelijkertijd ook heel frustrerend dat ik het de leerlingen niet zo goed kan uitleggen. Als ze iets niet begrijpen dan is het heel moeilijk om het aan hen uit te leggen in mijn 20 woorden Hindi. Verder heb ik al heel wat lessen kunnen observeren. Mijn observaties heb ik gebruikt om mijn staffmeeting voor te bereiden.

Veel van de kwaliteitsproblemen die ik heb gezien deze afgelopen weken zijn volgens mij vooral te wijten aan gebrek aan kennis. Vanmorgen heb ik samen met een tiental leerkrachten verschillende vormen van onderwijs bekeken. Omdat in de lessen nog heel vaak de nadruk ligt op het drillen heb ik aan de hand van voorbeelden duidelijk proberen te maken dat er een goed evenwicht moet zijn tussen het 'blokken' en het begrijpen. Leerstof moet nuttig zijn in het dagelijks leven anders is er geen reden om het te geven. Om een voorbeeld te geven, een Engels gedichtje uit je hoofd leren is niet perse nutteloos, maar betekent niet dat je ook echt Engels spreekt. De meeting was ondanks de taalbarrière toch heel zinvol en ik had echt het gevoel dat ze oprecht geïnteresseerd waren in mijn babbeltje. Volgende week beginnen de examens. Wanneer de vakantie begint zal ik voor de leerkrachten summer school organiseren. Ik ga enkele studiemomenten plannen rond verschillende onderwerpen (liedjes gebruiken in de les, materiaal voor wiskunde,...). Op die momenten kan ik dan gericht met de leerkrachten werken en hopelijk zo hen ondersteunen in het bieden van beter onderwijs.

Verder heb ik in de klas al gebruik gemaakt van mijn geïmproviseerde telraam gemaakt van ijzerdraad en oude cricketballen. Het was handig voor mij om de zaken te kunnen laten zien bij het lesgeven en ook voor de leerlingen was het een dankbaar hulpmiddel. Gisteren gaf ik wiskunde aan de eerste en de tweede klas en was leuk om al de kindjes te zien rekenen met kraaltjes, dopjes en cricketballen.

Dan even iets anders dan het lesgeven. Ben mij hier al goed aan het inburgeren. Samen met Asha (een van de leerkrachten) ben ik gaan winkelen in Jaipur. Het is ontzettend warm aan het worden en wat aangepaste kleding komt wel van pas. Ze nam me mee naar een winkeltje in de oude stad. Het was een klein smal winkeltje met als enig meubels een bankje en ingebouwde kasten vol met pakjes stoffen. In elk pakje zit stof voor een broek, jurk en sjaal. Deze combinatie wordt een (Punjabi) suit genoemd. De verkoper gooide tal van pakjes voor mijn voeten neer. Ik probeerde hem uit te leggen dat babyroze en babyblauw niet echt mijn ding zijn, maar desondanks bleef hij diezelfde kleuren maar aangeven. Uiteindelijk nam hij ons mee naar zijn andere winkel die net iets groter was. De verkoper daar sprak gelukkig wat beter Engels en uiteindelijk koos ik 2 pakjes. De stof ging naar de kleermaker (de eerste zei dat ik te groot was, maar de tweede vond het gelukkig geen probleem). De verkoper liet me een voorbeeldje zien. De broek die hij me liet zien was gigantisch. Healthy size woman, zei hij. Sure ,dacht ik, doe maar. Toen ik een aantal dagen later mijn eigen kleren ging halen bleek dat alle broeken zo groot zijn. Een soort van 'one size fits all' zeg maar. Het was even wennen, maar eigenlijk is het wel gemakkelijk. Gewoon touwtje in de broek en aantrekken. De locals hier vinden het allemaal al lang best. Een blond meisje is al leuk, maar een blond meisje in een punjabi suit is blijkbaar nog beter. :p

Toen ik hier net aankwam met de taxi had ik het gevoel dat ik nooit buiten zou durven komen. Het is hier overal ontzettend druk! Na een aantal weken ben het ik eigenlijk wel gewend en je leert snel. Zo weet ik nu dat je de straat best oversteekt wanneer een heleboel motorbikes aankomen (want die rijden gewoon om je heen), vraag je best aan elke buschauffeur waar hij naar toe gaat want de nummers zijn maar vaag en kan ik mijn bord leegeten zonder bestek te gebruiken.

De Indiërs zijn over het algemeen echt hele vriendelijke mensen. Als ik in mijn eentje naar de stad ga en op de bus sta te wachten, komen ze snel even vragen waar ik naar moet en of ik wel weet welke bus ik moet pakken. In de bus maken ze altijd plaats voor mij, wat wel handig is omdat ik te lang ben voor de meeste bussen en dus altijd met een scheef hoofd in de bus sta.

In het hostel wordt het ook steeds gezelliger, afgelopen week hadden we 2 feestdag en toen hebben we wat spelletjes gespeeld met de jongens en die afgesloten met een heus dansfeestje. De jongens zijn dol op de bollywoodhits en komen met de gekste dansjes af wanneer ze hun tophit horen. De temperatuur stijgt hier met dag (nu ongeveer 40°C). Ondanks mijn wanhopige pogingen om de muggen uit mijn kamer te weren, zit ik toch onder de beten. Komende week is de laatste week school (daarna zijn het examens) dus dan geef ik nog een paar daagjes les. Zaterdag vertrekken ik en Alex op vakantie naar Agra (Taj Mahal!) waarna Alex naar huis gaat en ik weer terug kom naar Jaipur. Ik geniet van mijn tijd hier, maar heb stiekem ook wel zin om weer terug te komen. Al was het maar om eventjes langs Ikea te gaan voor gehaktballetjes …

wat ik hier eigenlijk heel de dag doe ....

Het wordt misschien eens tijd dat ik jullie ga vertellen wat ik hier eigenlijk kom doen.

De afgelopen 3 weken heb ik gewerkt aan een teachers guideline. Eigenlijk een soort van handleiding waarin het onderwijs hier (en alles wat daar mee te maken heeft) wordt beschreven. Ik heb de 4 schooltjes bezocht en een aantal lessen geobserveerd. Verder heb ik Alex ook wat geholpen met Aïna (foto's trekken, helpen opruimen,...).

Mijn opdracht voor de komende tijd is het ontwikkelen van materiaal voor wiskunde voor de schooltjes. Op dit moment is er weinig tot geen materiaal aanwezig op school. Mijn idee is om een soort van telraam te maken (kralenketting) en dan de leerkrachten uit te leggen hoe ze ermee kunnen werken. Tot zo ver geen probleem, het enige wat ik moet doen is die kralenkettingen maken. Dat zou ook geen probleem mogen zijn, ware het niet dat alle juwelenwinkels dicht zijn. De overheid heeft de taxen verhoogd en nu staken alle juweliers. Voorlopig zit ik dus eventjes vast want de winkeltjes zouden pas woensdag weer opengaan.

Voila dan weten jullie dat ook weer :) hopelijk komt er snel wat schot in de zaak. Ik hou jullie in ieder geval op de hoogte.

Voor degene die geen facebook hebben, maar toch graag al de foto's zien. Hier is de link naar mijn foto album:

India:https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150821984003272.508842.528683271&type=1&aft=10150865212878272&l=664cdecbf8

Aïna:https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150862067088272.514676.528683271&type=1&l=1a4d94fd3c

Pushkar - stad der hippies

9-3-'12

Vandaag vertrekken we voor een weekendje naar Pushkar, een stadje rond een heilig meer. Op de bus ontmoeten we Tomer (of Tom), een jongen uit Israël. Hij is net klaar met zijn legerdienst en maakt nu nog een aantal grote reizen voor hij gaat studeren. We slaan aan de praat en de uren op de bus vliegen voorbij. Net zoals de bus zelf trouwens, de chauffeur rijdt als een gek over de weg zonder te letten op andere voertuigen, rijvakken,... Op een gegeven moment reden we gewoon volledig spookrijder. Op de bus zat nog een ander Israëlisch koppel, Keren en Daniel. Zij reizen al 1,5 maand door India. Samen gingen we op zoek naar een hostel. Het eerste hostel dat we bezoeken (op aanraden van een andere toerist) blijkt een waar hippie oord te zijn. De hele stad wemelt hier trouwens van de hippies. Ondanks het feit dat we gereserveerd hadden, blijkt er toch geen plaats te zijn. Dat heb je met die hippies, je weet nooit wanneer ze weer vertrekken. De vrouw biedt ons nog een slaapplaats aan in het restaurant of op het dak, maar we weigeren beleefd.

Pushkar is bezaaid met hostels dus we vinden wel iets anders. Al snel vinden we ons hotel, The white house. Heerlijk rustig, schoon en met warm water (uitgezonderd tijdens de powercuts)! De hoteluitbater/monnik is zo vriendelijk om een extra bed bij te zetten zodat we met zijn drieën op één kamer kunnen (ik, Alex en Tomer).

Op het dak van het hotel genieten we van een heerlijk kopje Mango tea alvorens we de rest gaan opzoeken om te gaan eten. Omdat het vrijdag is wil Keren graag traditioneel sabat vieren. Gelukkig voor haar is er een soort van Joods gemeenschapshuis in Pushkar. We gaan mee en voelen ons wel een beetje buitenstaanders wanneer we de lange tafels met mensen zien. Ze zingen hebreeuwse liedjes en het eten is heerlijk. Voor even vergeet je dat je in India zit. Na het eten mogen mensen naar voren komen om een verhaal te vertellen. Wie vertelt krijgt een zak met Israëlische lekkernijen. Een jongen vertelt dat hij in Jaipur bijna betrokken is geraakt in een 'scam' met valse juwelen. (zo'n verhaal dat je wel eens leest op het internet en waarbij je je dan afvraagt wie er nu zo dom is daar voor te vallen)

Na de heerlijke maaltijd gaan we even opwarmen in het hard rock café (nee, het is niet zo spannend als het klinkt). We dronken Chai tot we er slaapdronken van werden en genoten er van heerlijke apple pai met ijs. Het zal moeilijk zijn om terug te keren naar de chapatis na dit weekend!

10-3-'12

Vanochtend hebben we op het dak genoten van een heerlijk ontbijtje. De kok heeft niet gelogen! Het eten is er inderdaad jammie. Na het eten gaan we op zoek naar het heilige meer. Dat blijkt nog niet zo gemakkelijk te zijn omdat we overal worden achtervolgd door mannen die ons bloemblaadjes of andere 'heilige' rituelen proberen aan te smeren. Hetzelfde gebeurde bij de Brahma tempel die me met zijn vele borden en ledborden eerder deed denken aan een winkelcentrum. We slenterden wat rond tussen de winkeltjes en bekeken de eindeloze varianten van de pofbroek. Eenmaal bij het meer moesten de schoenen uit waardoor onze voeten bijna verbrandden. Al hoppend zochten we een plekje om te gaan zitten. Foto's maken kon, maar je moest wel goed opletten waar je je camera op richt want veel mensen komen om een ritueel bad te nemen.

Na wat relaxen (en alweer een man die ons karma en zijn eigen portemonnee probeerde te zegenen) en wat eten besloten we een tempel te gaan bezoeken. De tempel lag op een berg net buiten Pushkar. Er zijn trappen tot boven en door de hitte is het een behoorlijke zware klim. Eenmaal boven is het uitzicht prachtig en settelen we ons om te genieten van de zonsondergang. Tot onze grote verrassing zijn we niet de enige Belgen! Onder het genot van een kopje chai genieten we samen met onze nieuwe vrienden van het prachtige uitzicht. 's avonds gaan we op aanraden van andere toeristen eten bij het 'Out of the blue' restaurant. Vanop het dakterras konden we de maan zien opkomen vanachter de bergen.

Op weg terug naar het hotel hoorden we loeiharde muziek spelen. Een feestje misschien? We besloten een kijkje te gaan nemen en het bleek een huwelijk te zijn. Een jongetje stond op een kitcherig podium te dansen en the happy couple zat op een soort troon. Het optreden was niet zo interessant dus kropen we weer onder het doek door en vervolgden we onze weg naar het hotel. Onderweg bleken er nog wel meer mensen fan te zijn van te luide muziek, we kwamen 2 random geplaatste boxen tegen waar muziek uit kwam voor god weet wie. Gelukkig hoorden we er niks van in ons hotel en konden we genieten van een welverdiende nachtrust.

De volgende dag zijn we na de lunch weer naar Jaipur vertrokken.

Happy Holi

7 - 03 - '12

Vandaag begint het Holi festival! Dat betekent geen school en dus tijd om de toerist uit te hangen. Samen met de Hostelboys zijn we naar het Amer fort geweest. Ze waren allemaal erg enthousiast om te gaan. Ondanks de hitte en de vele trappen renden ze om ter eerst naar boven. Wij shokten er een beetje achteraan. Eenmaal boven konden ze niet snel genoeg in het fort komen en al snel waren we ze bijna allemaal kwijt. Je mag vrij rondlopen in het fort dus de jongens zaten overal! Vanaf het binnenplein zagen en hoorden we ze rondrennen door het gebouw. De rest van de uitstap werd een speurtocht naar de groep. De hele zoektocht deed me meteen denken aan de mol. Wat is dit een vette plek voor een spel! Overal zijn gangetjes, tunnels, kamers,... Uiteindelijk konden we dan toch iedereen verzamelen en zat onze uitstap erop. De jongens gingen terug naar de hostel terwijl Alex en ik op zoek gingen naar een verfrissend ijsje.

We vonden wat softijsjes en na een korte 'discussie' met de verkopen (die maar bleef herhalen dat zijn melk wel 150 roepies per liter kostte) besloten we het risico te nemen en genoten we, al likkend, van een rustige (!!) tocht naar beneden.

Na een lekkere lunch namen we de bus naar het centrum voor het olifantenfestival. Eenmaal aangekomen op de pologround vergat je bijna dat je in India zat! Overal waren toeristen. De ene nog lokaler uitgedost dan de andere. Misschien moet iemand hen vertellen dat een tulband op je kop je nog geen rasechte Indiër maakt. Binnen vonden we een plekje niet zo ver van het veld. De olifantenparade kon beginnen! De olifanten kwamen aangewaggeld en de toeristen werden gek, want laat ons eerlijk zijn dit is toch de ideale kans om die fancy camera uit te testen die we speciaal voor dit soort vakanties hebben gekocht? De olifanten waren volledig bedekt met verf, doeken, juwelen,... De vriendelijke stem in de microfoon vertelde ons dat de olifanten met liefde waren versierd. De puntige stokken waarmee ze de olifanten in het gareel hielden leken toch iets anders te bewijzen. Terwijl de stoet zich langzaam voortzette, kon ik niet anders dan beelden voor me zien van op hol geslagen olifanten. Al helemaal toen één van de paarden begon te bokken. De vriendelijke stem vertelde ons dat het paard danste. Het 'dansen' belette het paard niet om bijna het publiek in te stormen.

De olifanten werden afgewisseld door muzikanten en dansers. Voor een land dat zo dol is op Bollywoodfilms trekken de muzikanten toch op niet veel. Het lijkt wel alsof ze totaal geen gevoel voor ritme hebben. Vooral de drummers doen maar wat. Na de show hadden we zoveel koppijn dat we terug naar de hostel zijn gegaan.

8 - 03 - '12 HOLI!!!

Vandaag is het Holi! Het feest van de kleuren. Het verhaal gaat dat er een Maharadja was die een hekel had aan zijn zoon. Hij probeerde hem te vermoorden, maar tevergeefs. Zelfs een val van de berg kon hem niet doden. De Maharadja besloot om zijn zus om hulp te vragen. Zij had namelijk een magische sjaal die haar beschermde tegen ongeluk. Zijn zus zou de zoon meenemen in het vuur waar hij zou verbranden. Een windvlaag gooide echter roet in het eten. De magische sjaal vloog door de lucht en kwam terecht op de zoon en hij blijft ongedeerd, de zus verbandt. Om te vieren dat hij het heeft overleefd 'versieren' de mensen elkaar met kleurrijke poeders. De dag voor Holi wordt er ook een rituele verbranding gedaan (zoals in het verhaal).

We hadden de dag van te voren alvast wat kleurtjes gekocht. Een beetje aarzelend begonnen we de kleurtjes uit te testen. Het voelt (en proeft) een beetje als poedersuiker. Al snel kwamen de hostelboys erbij en vlogen de kleuren in het rond! Omdat wij de enige toeristen in de omgeving zijn, leek het me niet zo'n goed idee om op straat te gaan rondlopen. Ik hoorde later ook dat de mannen deze feestdag ook zien als een goed excuus om de vrouwelijke toeristen te bepotelen. Er bestaat ook het risico van brandwonden als je in aanraking komt met de chemische kleuren.

Gelukkig was je de kleuren er gemakkelijk weer af. Mijn hemdje is alleen net iets paarser dan daarvoor. Samen met de hostelboys zijn we Sanjay nog gaan verrassen. Ik en Alex hebben daar nog genoten van lekkere hapjes op het dak terwijl de jongens hun vrienden gingen opzoeken.