Op dit moment zit ik in Jaipur met een stip op mijn hoofd en bloemkrans rond mijn nek in mijn eigen kamer. Heerlijk met een short aan en een hemd.

Onderweg naar hier heb ik blog geschreven, dus vandaar dat ik het nu heb opgedeeld in tijdstippen.

12:40 - Zaventem

Hier zit ik dan te wachten aan de gate met mijn papieren netjes in een mapje op schoot. Ik ben eigenljk best trots op mezelf dat ik het (naar mijn doen) zo goed heb geregeld. Het is hier ontzettend warm, of dat aan de verwarming ligt of aan mijn (onderdrukte) zenuwen is moeilijk te ondercheiden. Ik heb het gevoel dat je, alleen al door naar me te kijken, kunt zien dat ik een grote reis ga maken. Aan de ongeïnteresseerde blikken van mijn medereizigers te zien valt dat allemaal wel mee. Gezien de omstandigheden ben ik eigenlijk ontzettend kalm. Geen emomomentjes (nee Suzanna ook niet stiekem) en het afscheid heb ik dan ook niet langer gerokken dan nodig. Als ik wil bewijzen dat soloreizen niet zielig hoeft te zijn, dan helpt het natuurlijk niet als ik hier ga zitten snotteren. Op dit moment overheerst vooral het gevoel van 'er klaar voor zijn', maar voor wat precies. Dat weet ik nog niet.

18:17 - in de lucht

na een hele korte en ontspannen vlucht (ik zat alleen op mijn rij) kwam ik aan op heathrow. Vrienden hadden me al gewaarschuwd dat dit een gigantische luchthaven is en ze hadden gelijk! Omdat ik op dezelfde terminal aankwam als waar ik moest vertrekken dacht ik dat het wel mee zou vallen, maar zelfs binnen één terminal was ik nog bijna een uur bezig om bij mijn gate te komen. Terwijl ik rondkeek in de wachtruimte zag ik dat de meeste dit wel vaker deden. Schoenen uit en languit op de stoelen wachten tot we mochten instappen. Eenmaal in het vliegtuig kostte het bijna een uur om iedereen op zijn plaats te krijgen en te houden.

En daar zat ik dan, stoel 34J. De middelste van 3 stoelen. Links van mij zit een wat oudere mevrouw die duidelijk alleen Hindi sprak en al haar plaats (en die van mij) ruim inneemt. Rechts van me zit een man die terug naar huis gaat na een korte vakantie. Een zakenman gok ik. We babbelen een tijdje en hij zegt dat ik hem maar iets moet laten weten als ik een gids nodig heb ik Delhi, want daar woont hij. Af en toe zegt de vrouw links iets tegen me waar ik dan niks van begrijp, gelukkig is de jongen rechts zo vriendelijk om de vrouw uit te leggen wat het ook is dat ze moet weten. Buiten wordt het al donker en het eten wordt uitgedeeld. Ik hoop dat het lekker is en dat ik straks nog eventjes kan slapen ....

6:00 - Delhi

Eindelijk komen we aan in Delhi. Het is nog donker en langzaam vliegen we over een sterrenhemel van lichtjes. Maar dan ... na het uitchecken is het tijd voor de bagage. Na eventjes zoeken vind ik de juiste en sta netjes met mijn medereizigers te wachten op de juiste tas. Ik wacht en wacht en wacht en na dezelfde tas 15 keer voorbij te hebben zien komen begin ik me toch wel vragen te stellen. Ineens weet ik niet meer zeker hoe mijn tas er ook alweer uitzag. Gelukkig rolt dan na lang wachten toch mijn tas van de band.

Ruim een uur na aankomen kan ik dan op zoek gaan naar mijn taxichauffeur die met een bordje zou wachten buiten. Omdat onze vlucht vertraging had, ben ik wat later dan verwacht. Op het vliegtuig hadg ik geen oog dichedaan t dus ik was zo moe dat ik de bordjes van de chauffeurs maar nauwelijks kon lezen. Na lang staren kwam ik tot de conclusie: geen kirsten-bordje. Great. Tot groot plezier van een aantal taxichauffeurs stond ik te bedenken wat ik zou doen. Terug naar binnen dan maar. Nadat de Soldaat aan de deur mijn pasfoto had gecheckt, gedubbelcheckt en .... mocht ik dan toch terug naar binnen om mijn chauffeur te zoeken. Voor het eerste deze dag zakt de moed me in mijn schoenen en heb ik heel erg veel zin om te gaan huilen, ik besluit dat dat toch niet echt de meest effectieve manier is en ga op zoek naar een telefoon. Stiekem hoop ik dat ik de jongeman van rechts tegenkom, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat ik hem zou herkennen.

Een telefoontje naar Man Singh (en een veel te duur betaalde telefoonmedewerker) later vind ik dan toch mijn chauffeur die me onder luid getoeter naar Jaipur brengt. Tijdens het rijden leek het wel een film. Overal getoeter, flarden bollywoordmuziek (en de chauffeur die luidkeels meezingt), koeien, kamelen, honden, vuilnis en overal auto's en vrachtwagens. Het wordt even wennen dat staat vast...

Oh ja, op mijn boarding pass stond 'World traveller', and I think that's pretty damn sexy :)