Mijn eerste echt dag hier zit er al weer op.

De koffers zijn uitgepakt en mijn kamer is al lekker rommelig :) er zit een kleine badkamer aan mijn kamer vast dus dat is wel fijn. Het toilet spoelt niet echt door en er is niet echt een douche, maar ik heb zeker niks te klagen. Deze morgen wilde ik mijn haar wassen. Omdat de boiler niet werkt moest ik een emmer vullen met water en er dan een soort van verwarmingsding inhangen. Dat begon meteen te roken en ik was al bang dat ik iets fout deed, maar ik werd niet geëlektrocuteerd en het water was warm(er) dus dat was al één. Met behulp van een beker water heb ik, à la tentenkamp, mijn haar gewassen.

Voor ontbijt kregen we een soort van gefrituurde toastjes (daar leek het alleszins op) met boter. Het was eigenlijk wel lekker, maar de gedachten dat ik dunner naar huis zou gaan heb ik al laten varen. Als middag en lunch eet ik rijst, ciabatta (soort van mini pannenkoek) en groenten. Voorlopig vind ik het nog lekker, maar misschien dat ik daar anders over denk na een paar weken. :)

Vandaag bezocht ik 2 andere schooltjes van het project. Fun and Child school 1 en 2. De eerste is niet zo ver van waar ik woon. Het is een mooi gebouw met een klein ziekenhuis. Op de muren zijn grote kitcherige disneytaferelen geschilderd. Zoals in België zegt de man, ik knikte en glimlachte. Wie ben ik om hem te vertellen dat wij zelden iets op de muur schilderen?

De tweede school is in een armer deel van Jaipur. We zijn een stuk gewandeld en met de Riksja (eentje met een fiets vooraan). Die zijn by the way niet gemaakt voor lange mensen. Ik zat behoorlijk opgepropt achterin, maar het was wel leuk. Het werd al meteen duidelijk dat dit een totaal ander soort wijk was.

Overal lag vuilnis en ik voelde me als dat jongetje in Little lord Fauntleroy die ontdekt dat zijn opa toch niet zo vrijgevig is. Het beeld van dat jongetje dat door de arme straatjes loopt en ziet in wat voor armoede de mensen eigenlijk leven kwam meteen in me op toe we naar de school toeliepen. In het midden van de straat liep een stroompje water en toen we na het bezoek even om het hoekje gingen kijken, zag ik een soort van beekje maar dan gevuld met vuilnis. Een beetje verder zaten een paar zwijntjes te snuffelen tussen het afval. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat mensen zo kunnen wonen.

Op het schooltje viel het me op dat de kinderen erg beleefd waren (of goed gedrild). Telkens we een klas binnenkwamen gingen ze netjes rechtstaan en zeiden 'Goodmorning Sir', waarop Man Singh dan teken deed dat ze mochten gaan zitten en dan zeiden ze 'Thank you Sir'. Arm of niet, het zijn wel schatjes! Ik mocht op een stoel gaan zitten op het middenplein en ze kwamen om de beurt het alfabet opzeggen. Dat het het alfabet was, had ik alleen niet meteen door. Ze praten zo snel en met zo'n vreemd accent dat het moeilijk te verstaan is.

Dat het moeilijk te verstaan is, maakt het ook iets moeilijker om contact te maken. Plus hier in huis lopen alleen maar mannen rond die sowieso niet echt goed weten wat ze tegen me moeten zeggen denk ik.

Morgen bezoek ik de andere 2 scholen, die liggen iets verder van hier.