Na een verkwikkend dutje maken we ons klaar om naar de Taj te gaan. We besluiten om te wandelen. Blijkbaar zijn wij de enige toeristen hier die dat doen want voor de rest zijn er geen blanke huidjes te zien. Al snel wordt duidelijk waarom, we worden constant achtervolgd door shopkeepers, riskjadrivers,... Maar na een flinke wandeling is daar dan toch eindelijk de Taj Mahal. Het kost ons 750 rps. om hem van dichtbij te bekijken (gratis schoenbeschermers inbegrepen, hoezee). We gaan nog maar een door de metaaldetector (of waar die poortjes dan ook voor dienen) en worden gefouilleerd door de agenten van dienst. De site is goed onderhouden met mooie paadjes en grasveldjes met hekjes errond (dat belet de Indiërs er overigens niet van om toch lekker op het gras te gaan zitten, can't blame them).

Het is 4 uur en ontzettend druk, het stikt er van de Indische toeristen. We moeten nog een tweede poort door en zijn we er. Vaak vind ik toeristische attracties nogal overrated, maar de Taj Mahal is toch wel echt heel mooi. Als je de toeristen (die allemaal op dezelfde manier op de foto willen, nl. net doen of je het puntje van de Taj vasthoudt) even wegdenkt dan is het echt adembenemend. We maken de toch ietwat verplichte toeristische kiekjes en wandelen dan richting de Taj. Overal staan bordjes die de toeristen wijzen waar ze naar toe moeten, => indian tourists <= foreign tourists. Omdat de Taj beschouwd wordt als heilig grond moet je je schoenen uitdoen (of de schoenbeschermers aandoen), gezien de warme tegels kiezen wij voor de tweede. Om binnen te gaan zijn er 2 rijen, één voor de Indiërs (die helemaal rond de Taj loopt) en één voor ons. Wij kunnen gelukkig meteen doorlopen en hoeven niet zo lang te wachten. Hoe meer we in de buurt komen van de daadwerkelijke ingang van de Taj, hoe minder 'heilig' alles wordt. Indiërs zijn verschrikkelijk ongeduldig en aangezien iedereen door hetzelfde kleine deurtje moest werd er langs alle kanten geduwd en getrokken. Eenmaal binnen leek het meer op een wildwaterbaan waar je niet meer uit geraakt met als achtergrondmuziek het constante gefluit van de agenten. Dat was dus ietwat teleurstellend. Maar eenmaal buiten had je een prachtig zicht op de rivier en het park erachter, we gingen zitten en genoten even van het uitzicht tot we door een agent (jawel weer met een fluitje) werden weggestuurd.

We slenterden nog wat rond in het park, gingen op de foto met wat Indiërs en gingen toen op zoek naar een restaurantje waar we konden eten. We vonden een , wat schraal uitziend, familierestaurantje. Letterlijk dan, want alle (5) kinderen hielpen mee. Het meisje dat onze bestelling opnam vroeg me of ik misschien een henna tattoo wilde, ze liet me een boek zien met schetsen en nadat ik toch maar even gecontroleerd had of ze wel naar school gingen besloot ik ervoor te gaan. Prachtige bruine tekeningen op mijn arm als resultaat!

Na een lekker (en goedkoop) maal wandelden we terug naar het hostel. Onderweg besloten we nog niet iets te drinken te kopen. Alex had zin in een pintje, maar dat bleek niet gemakkelijk te vinden (marihuana daarentegen werd ons overal aangeboden). Bij één van de winkeltjes kwamen we 2 gidsen tegen die ons vertelden dat het een feestdag was (alweer) en er dus geen drank te koop was. Dat gold niet voor hen by the way. Hij probeerde uit te leggen wat hij geloofde, maar dat was nogal moeilijk gezien hij de naam van de god(en) niet mocht noemen. Hij was namelijk een beetje ... dronken. Afgezien daarvan waren het leuke jongens en was het een leuk babbeltje. Voor we verder gingen zei de ene nog snel 'You know, you're as beautiful as the Taj Mahal'. Ooh, het zijn toch charmeurekes he ;)